Ik toon het lichaam in een gefragmenteerde en gelaagde werkelijkheid. De kleurenbeelden zijn een analyse en getuige van het transparante lichaam, waarin ik tevergeefs de werkelijkheid van het lichaam probeer te vangen. In de zwart-wit foto’s vindt er daarentegen een nieuwe verbinding tussen het lichaam en de omgeving plaats.

Mijn zoektocht bestaat uit een herverkenning van het lichaam door het op een andere manier met omgevingen te verbinden. Zo eigen ik me mijn lichaam opnieuw toe via fotografie. In een intieme omgeving wordt het weer compleet het mijne, om het vervolgens te delen. Ik ga in tegen het individuele, altijd naar buiten gerichte lichaam dat bevestiging van de ander nodig heeft, en dat in een foto pretendeert volledig te zijn. Uitgaande van het fysiek menselijke aanpassingsvermogen kan een mens als lichaam, homp vlees, abstract figuur en object figureren.

Om dit te bereiken moet ik op het moment van fotograferen de blik van de ander loslaten zodat ik mijn eigen blik daarna geheel op de eigen voorwaarden tentoon kan stellen. Dit lichaam mag sensueel, vervreemdend en verlaten tegelijkertijd zijn. Mijn vraag daarbij is of dit lichaam vervolgens een politiek instrument kan worden, dat tegenwicht biedt tegen de commercieel geobjectiveerde lichamen uit onze maatschappij.